W ostatnim odcinku do zespołu powrócił Finch. Reese w porę zdążył wytropić Root i wyrwać z jej "szponów" Harolda ;) Należało się spodziewać, że tym razem powrócą odcinki 'proceduralne', tzn. nadal nasi bohaterowie będą rozwiązywać sprawy przekazane przez Maszynę. Zaiste, tak właśnie się stało. Lecz jak na PoI przystało, wszystko w tym odcinku ma głębszy sens jak się okazuje.
Tym razem John musi chronić niejaką Sophie Campos. To młoda córka brazylijskiego dyplomaty. Wkrótce ogłosi on chęć startowania w wyborach prezydenckich. Wskazanie maszyny sugeruje, że ktoś mógłby czyhać na życie ukochanej córeczki ambasadora. Reese wkręca się jako jej prywatny ochroniarz. Zbyt długo tu opisywać, ale jest wiele fajnych i komicznych scen. Przez cały epizod między agentem a dziewczyną rodzi się jednak nić porozumienia. Okazuje się bowiem, że Sophie lubi się ostro bawić, nie zawsze w przyjemnym towarzystwie. Stąd rodzą się różne kłopoty, nad którymi musi zapanować John. Dodatkowo dostajemy świetny wątek relacji Harolda z psem - informatyk też ma serce dla zwierząt, wbrew pozorom... Najlepszy smaczek i jednocześnie szerszą perspektywę daje powrót dwóch postaci z poprzedniego sezonu. Wiąże się to z morderstwem Alicii Corwin, więcej nie zdradzę. Cały odcinek jest dynamiczny, ale raczej dość luzacki można by rzec. Jednocześnie dostajemy smaczki z s1, a to dobrze wróży na przyszłość. In minus, że końcówka głównego wątku odcinka była trochę przewidywalna.
Aktorsko, coś mi przestaje odpowiadać w grze Jima Caviezela. Czasem w paru scenach widać jakiś fałsz w jego postaci, jest zbyt "statyczny". Za to Paloma Guzman jako Sophia Campos była na prawdę świetna. Jej charakter rozwija się cały epizod i fajnie dogaduje się z Reesem, oby więcej takich osób w sezonie drugim było. Reszty aktorów raczej nie ma co wspominać - standard.
Podsumowując, PoI w drugim sezonie prezentuje wysoki poziom, a ten odcinek to w ogóle jeden z lepszych w serialu. Zadecydowały na pewno wmieszane wątki z s1, ale też świetne sceny z aktualnie prowadzonej sprawy. Jest też sporo humoru charakterystycznego dla PoI. Sumarycznie daję notę 9/10.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz